Rozdział X 4 z 4 Podbić serce Save

            Arashi wrócił zmęczony po występie. To był specjalny pokaz. Trwał około dziesięciu minut i był naprawdę wyjątkowy. Azjata w tym czasie miał zaprezentować fragmenty swoich występów. Był z siebie dumy, tłum jeszcze nigdy tak nie szalał. Pięć lat powróciło w ciągu tych dziesięciu minut. Nigdy jeszcze nie był tak zmęczony po występnie. Ledwie dowlókł się do garderoby i wlazł pod prysznic. Zmył to wszystko, co nałożyła na niego Kata i Uki - jego prywatne stylistki, myślał z przekąsem. W końcu, gdy jego ciało ostygło, a mięśnie przestały boleć ze zmęczenia wytarł się i ubrał. Sięgnął po ciemne jeansy a na ramiona zarzucił niedbale koszulę. Opadł na krzesło. Tak wycieńczony już dawno nie był. Zapalił papierosa dobrej marki, od jakiejś fanki. Zsunął się do wygodniejszej pozycji, prawie leżąc na krześle i z rozkoszą zaciągnął się fajką. Dawno nie był tak z siebie dumny. Dwa specjalne występy, które zakończyły się takimi owacjami. Maskotki i pieniądze posypały się jak deszcz. Arashi miał nawet wrażenie, że na scenę trafiła dolna część bielizny. Niewątpliwie Kata pęka z radości, takiego tłumu dawno tu nie było, a obroty?! Takich obrotów nigdy jeszcze było. Biorąc pod uwagę jej pomysł z albumem, był dla niej żyłą złota, chyba należy przypomnieć się o podwyżce. Nagle ktoś wszedł do jego „boskiej komnaty”. Azjata zupełnie zapomniał, że umówił się ze swym tajemniczym wielbicielem, że kazał mu tu przyjść. Oderwał się od swoich myśli i spojrzał na przybysza.

Papieros wypadł mu z dłoni a usta otworzyły się. Azjata przez chwilę myślał… nie to nie był Save… mimo że miał tak samo niebieskie oczy i jasne, falowane włosy, nieco krótsze… był od niego niższy i drobniejszy, nic dziwnego, był przecież dużo młodszy. Ale tancerz nie mógł się przestać na niego gapić.

            - Coś się stało Amidamaru? – zapytał chłopak. Miał piękny głos, Arashi od razu przypadł do gustu. Przez jego głowę przebiegły nieprzyzwoite myśli.

            - Nie… skądże – tancerz wstał. – Jesteś tak podobny – mruknął.

            - Podobny? Do kogo?

            - Nie ważne, siadaj – powiedział wskazując mu sofę. Przeczesał dłonią włosy w nerwowym geście, gdy chłopak zajął wskazane miejsce. Arashi usiadł naprzeciw niego i nie przestając się mu przyglądać podniósł z podłogi papierosa. Oczy chłopaka iskrzyły niebezpiecznie. Azjata nie mógł oderwać od niego wzroku.

            - Z bliska jesteś jeszcze bardziej fascynujący – mruknął gość i nieco się zaczerwienił.

            - To niesamowite uczucie, mieć także fana. Nie wiedziałem, że tu w Illusions… że pociągam także mężczyzn – mruknął tancerz.

            - Amidamaru – zaczął chłopak, a jego oczy zaświeciły jeszcze silniej.

            - Mów mi Arashi, to moje prawdziwe imię – przerwał mu, uśmiechając się tak, że gdyby chłopak nie siedział ugięłyby się pod nim kolana. Był naprawdę śliczny.

            - Ja mam na imię Nicolas – mruknął znów nieco się rumieniąc. – Wiesz, ja nie jestem jedyny. Ale tylko ja odważyłem się napisać. Jest nawet twój fan klub… choć utrzymujemy to w tajemnicy – mruknął.

            - Dlaczego?

            - Arashi, ludzie są nie tolerancyjni, nie zrozumieją tego, co czujemy do… do chippendalesa.

            - Nie jestem chippendalesem – oburzył się mężczyzna. – Nigdy nie rozbieram się bardziej jak do pasa, a czasem nawet w ogóle. Jestem tancerzem… tancerzem erotycznym – dodał z dumą w głosie.

            - Tak, ale twój taniec… jest tak zmysłowy i apetyczny, że…zawsze ma się wrażenie jakbyś tańczył nago. Arashi jesteś bogiem…

            - Nie przesadzaj – Azjata poczuł się nieco nieswojo. Kata czasem go tak nazywała, to był jego pseudonim artystyczny tak jak Amidamaru, był bogiem Illusions, bogiem seksu, ale usłyszeć to od takiego dzieciaka. Aż go ciarki po plecach przeszył. Poczuł zdenerwowanie, jakie odczuwał zawsze przy Save – Wracając do fan klubu, zawsze możecie powiedzieć, że cenicie mój warsztat artystyczny i pragniecie nauczyć się tańczyć tak jak ja. Nikt nie powinien się czepiać. Byłoby miło mieć fan klub pełną parą – stwierdził.

            - Nie pomyślałem o  tym – mruknął Nicki wbijając wzrok w podłogę. Chwilę milczeli. Nagle chłopak znów zaczął. – Ja naprawdę cię kocham Arashi! – powiedział stanowczo. – Pragnę cię, jak każda kobieta przychodzące do Illusions. Powiedz czy to prawda, że umawiasz się też z mężczyznami? – zapytał, a w jego oczach zalśniło coś co widywał w oczach Neko po ich rozstaniu. To było nieco niepokojące. Tancerz nie mógł powstrzymać się od gorzkiego uśmiechu.

            - Nie zupełnie. – Blask w oczach Nickiego zgasł tak szybko jak się pojawił. – Gdybym miał określić swoją seksualność powiedziałbym ze jestem bi. Pociągają mnie kobiety i mężczyźni. Ale żadna kobieta nie dał mi tak wspaniałych przeżyć, jak mój pierwszy i jak dotąd jedyny kochanek.

            - Jesteś z nim jeszcze? – zapytał drżącym głosem chłopak.

            - Nie, ale pojawił się ktoś inny – Arashi spuścił wzrok, nie chciał, by Nicki widział w jego oczach ten smutek i żal. – Jest dla mnie wszystkim, lecz nie chce słyszeć o czymś więcej niż przyjaźń. Chyba powinienem dać sobie spokój – mruknął, nie udał mu się ukryć bólu w głosie.

            - Więc jesteś wolny… mógłbym… moglibyśmy… – o zaczął chłopak rozradowany.

            - Myślę, że tak. Ale nie obiecuj sobie za dużo, obawiam się, że żyję już tylko dla tej jednej osoby – powiedział Arashi podnosząc wzrok na swego wiernego fana. Nicki poruszył się nie spokojnie. Jego oczy, delikatne jasne włosy, wszystko tak bardzo przypominało mu o Save. Oddałby wszystko za noc z nim, ale nic już nie miał. Nicki wstał.

            - Sprawię, że będziesz szczęśliwy – powiedział pewnie i nim Arashi zdążył zareagować, usiadł mu na kolanach i zaczął namiętnie całować. Zaskoczony Azjata chwilę myślał, co powinien zrobić. Namiętność Nickiego była jednak tak silna, że azjata jej uległ. Pozwolił całować się i pieścić po odsłoniętej piersi. Nie zorientował się też, kiedy sam zaczął działać. Po prostu jego dłonie nagle zaczęły błądzić po ciele chłopaka płonąc z pożądania. Chwilę później znaleźli się na sofie. Azjata wsuną rękę pod bluzę chłopaka nie przestając go całować. To było jak spełnienie marzeń. Już dawno się tak nie czuł. Tego żaru i pożądania. Och Save czemu nie możesz być taki zawsze? – pomyślał… i nagle do niego dotarło. To nie był jego Save! Mógł być podobny, mógł być nawet jego bliźniaczym bratem, ale to nie był Save i nigdy nim nie będzie. Podniósł się na łokciach i spojrzał w radosną twarzyczkę Nickiego.

            - Jesteś nieletni – powiedział w usprawiedliwieniu pierwsze co mu przyszło na myśl.

            - Przeszkadza ci to? – zapytał zawiedziony.             - To tylko dwa lata… po za tym i tak zawsze biorą mnie za dorosłego.

            - Nie, nie mogę - jęknął skośnooki podnosząc się i siadając.

            - Ale dlaczego? – zapytał z rozpaczą Nicki. – Nie chodzi o mój wiek… tylko o tego… o tego, kogo kochasz – mruknął smętnie.

            - Przepraszam, nie powonieniem dawać ci nadziej i odpisywać w taki sposób – jęknął Azjata. Czuł się naprawdę podle. Właściwie nie dlatego, że prawie uprawiał seks z nieletnim chłopakiem w garderobie, gdzie w każdej chwili mogła go nakryć despotyczna szefowa. Poczuł się jakby zdradzał Save, mimo że byli tylko przyjaciółmi.

            - Jesteś taki smutny z jego powodu – zauważył nagle Nicki. – Jesteś taki wspaniały, a on cię nie docenia. Tak bardzo chciałbym ci pomóc – powiedział przysuwając się do Arashi. Azjata spojrzał na niego kontem oka. Nagle przyszłą mu do głowy pewna myśl.

            - Możesz mi pomóc – powiedział i zaraz potem opowiedział mu jak potoczyła się jego znajomość z studentem. Zdradził mu, co sądzi o zachowaniu swego obiektu westchnień i co mówią na ten temat inni.

            - Wiec mam wzbudzić jego zazdrość? – zapytał Nicki wyprzedzając słowa Arashiego.

            - Może to go pchnie do działania. Ale jeśli to ma być dla ciebie przykre…

            - Zrobię dla ciebie wszystko! Przynajmniej przez jakiś czas będę tak blisko ciebie jak zawsze chciałem – nagle przytulił się do ramienia tancerza. – O pocałunku z tobą nie marzyłem w najśmielszych snach. Dałeś mi więcej niż oczekiwałem, teraz się odwdzięczę i pomogę ci podbić serce Save.